Tężyczka — przyczyny, rodzaje, objawy i leczenie. Rola magnezu w tężyczce

UMÓW SIĘ NA WIZYTĘ

Wapń jest niezbędny do życia, a pozakomórkowe jego stężenie musi być stale utrzymywane w ściśle określonym zakresie.  Niski poziom wapnia w surowicy (hipokalcemia) występuje w połączeniu z wieloma zaburzeniami i może zagrażać życiu. Objawy ostrej hipokalcemii pojawiają się pod postacią tężyczki, nadpobudliwości nerwowo-mięśniowej i ustępują po dożylnym podaniu glukonianu wapnia. Dużo większe wyzwanie stanowi tzw. tężyczka utajona. Bóle głowy, zaburzenia pamięci, długotrwałe obniżenie nastroju, bezsenność czy niepokój. Co więcej, szybki oddech towarzyszący napadowi paniki równie może wywołać ostre objawy tężyczkowe. Zatem co warto wiedzieć o tężyczce i związanym z tym niskim poziomem wapnia, magnezu lub witaminy D? Jak diagnozować i leczyć tężyczkę?

Spis treści:

  1. Wapń — dlaczego jest tak ważny? Regulacja poziomu wapnia 
  2. Gdzie kryje się wapń w organizmie?
  3. Tężyczka — czym jest? Objawy hipokalcemii
  4. Przyczyny niskiego poziomu wapnia. Co prowadzi do rozwoju tężyczki?
  5. Czym jest tężyczka jawna i utajona? 
  6. Jakie są konsekwencje nieleczonej tężyczki?
  7. Diagnostyka, czyli jakie badania należy zrobić w kierunku tężyczki?
  8. Postępowanie w przypadku tężyczki. Profilaktyka i leczenie tężyczki
  9. Rola magnezu w tężyczce

Wapń — dlaczego jest tak ważny? Regulacja poziomu wapnia 

Wapń jest najobficiej występującym minerałem w organizmie człowieka, niezbędnym do życia.  Funkcjonowanie mięśni, aktywność nerwów i mineralizacja kości zależą od dokładnej równowagi stężenia wapnia zewnątrzkomórkowego i wewnątrzkomórkowego. W normalnych warunkach stężenie wapnia w surowicy utrzymuje się na poziomie 8,5–10,5 mg/dl (2,12–2,62 mmol/l) [1]. Niższy poziom wapnia niż zakłada norma, jest definiowany jako hipokalcemia. Stężenia poza tym małym okienkiem skutkują poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Dlatego ludzki organizm wykształcił czuły mechanizm regulacji hormonalnej. Przytarczyca, narząd wydzielania wewnętrznego położony w okolicy tarczycy, którego specyficzną funkcją jest wykrywanie niewielkich wahań zewnątrzkomórkowego wapnia i reagowanie zmianami w produkcji hormonu przytarczyc — parathormonu (PTH). Wymieniony hormon działa w połączeniu z aktywną witaminą D, by efektywnie regulować poziom wapnia [2].

Parathormon to związek peptydowy, zwiększający poziom wapnia w surowicy poprzez trzy różne mechanizmy zwiększające [3]: 

  • wchłanianie zwrotne wapnia z pierwotnego przesączu w nerkach, 
  • mobilizację wapnia (i fosforanów) z kości, aby uwolnić pierwiastki do krwi,
  • konwersję 25-hydroksy witaminy D (25(OH)D) do aktywnej 1,25-dihydroksywitaminy D (1,25(OH)2D), która podwyższa wchłanianie wapnia w jelitach.  

Regulacja hormonalna stężenia wapnia we krwi odbywa się poprzez klasyczną pętlę ujemnego sprzężenia zwrotnego [4]. Zewnątrzkomórkowy wapń wiąże się i aktywuje receptor wykrywający wapń (CASR) — receptor sprzężony z białkiem G o wysokiej ekspresji na powierzchni komórek przytarczyc i nerek. Gdy stężenie wapnia jest wysokie, aktywowany CASR angażuje sygnalizację określonych białek, co prowadzi do zahamowania sekrecji PTH [5]. Gdy stężenie wapnia w surowicy spada, aktywność receptora wykrywającego wapń jest zmniejszona, co prowadzi do uwolnienia parathormonu krążenia. Układ ten jest niezwykle wrażliwy na niewielkie wahania stężenia wapnia w surowicy w zakresie fizjologicznym, co powoduje duże i szybkie fluktuacje PTH. Niski lub spadający poziom wapnia w surowicy wyzwala uwalnianie PTH w ciągu kilku minut. Odwrotnie, wysokie stężenia prowadzą do szybkiego zahamowania wydzielania PTH. 

Kiedy hipokalcemia staje się stanem przewlekłym, np. w przypadku niedoboru wapnia lub witaminy D w diecie, zmiany te mogą prowadzić do wtórnej nadczynności przytarczyc.

Drugim głównym hormonem kalcytropowym jest 1,25(OH)2D, aktywna postać witaminy D. W przeciwieństwie do PTH regulacja poziomu wapnia w surowicy przez witaminę D ma długi czas odpowiedzi. Parathormon stymuluje konwersję 25(OH)D do aktywnego 1,25(OH)2D w kanaliku proksymalnym nerki. W narządach docelowych aktywna witamina D wiąże się z dedykowanym receptorem (VDR) w cytoplazmie komórki, który następnie przemieszcza się do jądra. Następnie kompleks witamina-receptor zwiększa transkrypcję docelowych genów, prowadząc do produkcji nowych białek — niezbędnych w jelicie do transportu wapnia [6].  

Gdzie kryje się wapń w organizmie?

Większość (99%) całkowitego wapnia w organizmie jest magazynowana w kościach w postaci hydroksyapatytu. Pozostały 1% występuje w płynie pozakomórkowym i tkankach miękkich [7]. Z niewielkiej frakcji całkowitego wapnia krążącego we krwi około 50% jest związane z białkami (głównie albuminami), a tylko około 45% występuje w biologicznie dostępnej postaci zjonizowanej [8]. Pomiar stężenia wapnia zjonizowanego jest teoretycznie najdokładniejszą metodą wykrywania hipokalcemii. Jednak wymaga specjalnego obchodzenia się z próbkami bezpośrednio po pobraniu krwi, co w wielu okolicznościach jest trudne do wykonania i może być źródłem niedokładnych pomiarów.  Praktyczną i rozsądną alternatywą w większości sytuacji klinicznych jest oznaczenie stężenia albumin w tym samym czasie co całkowitego wapnia i wykorzystanie tej wartości do skorygowania stężenia albumin [9].

Tężyczka — czym jest? Objawy hipokalcemii

Tężyczka to dosłownie objaw nadpobudliwości spoczynkowej mięśni, co jest wywołane zaburzeniami stężenia wapnia, fosforu i magnezu oraz może wynikać z zasadowicy, najczęściej oddechowej. Jednak główną przyczyną jest najczęściej szybko narastający niedobór wapnia w surowicy krwi [10].  

Napad tężyczkowy przejawia się silnymi, niekontrolowanymi i symetrycznymi skurczami mięśni z pełnym zachowaniem świadomości, co odróżnia tężyczkę od epilepsji. Skurcze najczęściej dotyczą kończyny górnej, ale mogą pojawić się w obrębie krtani, języka, warg czy nawet gałek ocznych. Dochodzi do wykrzywienia nadgarstków, bardzo często palców (silne zgięcie 4 i 5 palca z wyprostem pozostałych palców), następnie przedramion i ramion, aż w końcu na twarzy chorego można zauważyć charakterystyczne „karpie usta”.

Pacjenci często skarżą się na drętwienie i mrowienie w palcach u rąk i stóp oraz w okolicy ust, co zwykle zwiastuje nadchodzący napad tężyczki. Może wystąpić uczucie dużego zmęczenia i niepokoju. Skurcze mięśni są niekiedy bardzo bolesne, dając obraz przypominający zapalenie wielomięśniowe [11]. 

Napad tężyczki może trać od kilku minut nawet do kilku godzin i powtarzać się wielokrotnie. Dlatego tak ważne jest szybkie uzupełnienie niedoboru wapnia we krwi. 

Co ciekawe, tężyczka nie zawsze objawia się napadem tężyczkowym. U znacznej grupy pacjentów pojawiają się wyłącznie tzw. równoważniki tężyczki, które obejmują [10]:

  • światłowstręt,
  • podwójne widzenie,
  • skurcz głośni — odczuwamy jako silne krztuszenie się, duszność i bezgłos,
  • skurcz powiek,
  • napad astmy oskrzelowej,
  • skurcz naczyń wieńcowych i napad dławicy piersiowej — objawy to uczucie pieczenia, gniecenia, dławienia i silnego bólu za mostkiem, który promieniuje do lewej części ciała, często towarzyszy silna duszność, 
  • atak migreny,
  • chwilowa utrata świadomości,
  • uczucie wzmożonego napięcia,
  • stany lękowe,
  • przewlekłe zmęczenie,
  • zaburzenia pamięci i trudności z koncentracją. 

Przyczyny niskiego poziomu wapnia. Co prowadzi do rozwoju tężyczki?

Główną przyczyną tężyczki jest niski poziom wapnia we krwi, który najczęściej wynika z niedoczynności przytarczyc, produkujących zbyt mało parathormonu. Niedoczynność przytarczyc może być spowodowana [12, 13]:

  • usunięciem tarczycy (tyroidektomia) lub tarczycy i przytarczyc,
  • chorobą autoimmunologiczną, gdzie przeciwciała atakują przytarczyce,
  • nieprawidłowym rozwojem przytarczyc,
  • chorobami ogólnoustrojowymi, prowadzącymi do uszkodzeń przytarczyc, np. hemochromatoza, choroba Wilsona,
  • niedoborem witaminy D3 — niedobór może wynikać ze zmniejszonego spożycia lub złego wchłaniania, niewystarczającej ekspozycji na słońce, chorób wątroby, nerek i zmniejszonej konwersji do jej aktywnego metabolitu,
  • przewlekłą chorobą nerek — prowadzi do upośledzonego wydalania fosforanów, przez co wapń nie jest odpowiednio reabsorbowany z kanalików nerkowych,
  • rzekomą niedoczynnością przytarczyc — zaburzenie genetyczne, które powoduje oporność tkanek docelowych na działanie parathormonu i charakteryzuje się niskim stężeniem wapnia, wysokim fosforu i PTH.

Inne przyczyny tężyczki obejmują [14]:

  • zasadowicę — wiązanie wapnia z białkami (albuminami) we krwi zależy od pH surowicy, dlatego w stanach alkalozy dochodzi do zwiększonego wiązania wapnia z albuminami. W efekcie zmniejsza się ilość wolnego, zjonizowanego wapnia, co objawia się hipokalcemią i tężyczką,
  • ostre zapalenie trzustki (OZT) — hipokalcemię często obserwuje się w przebiegu OZT z powodu odkładania się wapnia w jamie brzusznej w wyniku trwającego stanu zapalnego [15],
  • hipomagnezemię — niski poziom magnezu indukuje oporność tkanek na parathormon, a w cięższych niedoborach blokuje jego wydzielanie,
  • niektóre leki — np. cisplatyna, 
  • masywną transfuzję krwi,
  • ciążę — głównie z powodu złej diety lub niepowściągliwych wymiotów. 

Czym jest tężyczka jawna i utajona? 

Tężyczka jawna to wbrew pozorom rzadszy rodzaj tężyczki. Określenie „jawna” wskazuje na wyraźną obecność objawów, w tym przypadku wystąpienie napadu tężyczkowego, którego objawy opisano powyżej. Niestety tężyczka utajona daje bardzo niespecyficzne symptomy i najczęściej spotyka się ją u młodych ludzi, aktywnych zawodowo, szczególnie kobiet.

Tężyczka utajona wynika głównie z niedoboru magnezu, a w jej powstawaniu duży udział ma także hiperwentylacja — szybki i głęboki oddech, który towarzyszy np. atakom paniki czy nerwicy [16].

Jak rozpoznać tężyczkę jawną, a jak utajoną? Przede wszystkim objawy tężyczki utajonej nie są tak ostre i agresywne jak napad tężyczkowy. Co więcej, można je rozdzielić na symptomy psychiczne oraz nerwowo-mięśniowe. Zatem tężyczkę utajoną charakteryzują takie objawy psychiczne jak [17]:

  • niepokój i lęk,
  • przewlekłe zmęczenie,
  • zwiększone napięcie nerwowe,
  • drażliwość,
  • trudności z koncentracją, 
  • zaburzenia pamięci, 
  • obniżony nastrój,
  • bóle głowy,
  • ziębnięcie i częste uczucie zimna,
  • napady hiperwentylacji oraz zasłabnięć, 
  • nadmierna potliwość.

Z kolei objawy nerwowo-mięśniowe prezentują się pod postacią [18]: 

  • skurczy mięśni, szczególnie łydek i stóp,
  • drżenia dłoni lub nawet całego ciała,
  • mrowienia, drętwienia kończyn,
  • drętwienia języka lub całej twarzy,
  • kołatania serca,
  • bólu opasującego w rejonie brzucha oraz klatki piersiowej,
  • wzdęć,
  • kuli histerycznej, czyli uczucia ciała obcego w gardle,
  • kłucia w okolicy serca,
  • ucisku w nadbrzuszu. 

Jakie są konsekwencje nieleczonej tężyczki?

Nieleczona tężyczka, a zatem przewlekle utrzymująca się hipokalcemia sieje spustoszenie w organizmie. Zaburzeniom ulega nie tylko przewodnictwo mięśniowo-nerwowe, ale także inne narządy i układy. Zatem konsekwencje nieleczonej tężyczki to [19]:

  • obustronna zaćma — zmętnienie soczewki, objawiające się przede wszystkim zaburzeniem ostrości widzenia,
  • poprzeczne rowkowanie paznokci lub rozwarstwianie,
  • łamliwość, a nawet utrata włosów,
  • parkinsonizm — wiąże się z rozwojem symptomów podobnych do choroby Parkinsona. U chorego pojawia się drżenie spoczynkowe, spowolnienie ruchowe, sztywność mięśni,
  • pląsawica — obniżenie napięcia mięśniowego, które przebiega z mimowolnymi, ciągłymi, płynnymi ruchami w obrębie różnych części ciała,
  • objawy pozapiramidowe — sztywność mięśniowa, spowolnienie ruchowe, drżenie palców ręki, zaburzenia chodu,
  • depresja,
  • upośledzenie umysłowe,
  • zaburzenia osobowości,
  • objawy psychozy,
  • nerwica.

Diagnostyka, czyli jakie badania należy zrobić w kierunku tężyczki?

Tężyczkę jawną można rozpoznać na podstawie typowych objawów napadu tężyczkowego. Natomiast w przypadku tężyczki jawnej, jak i utajonej konieczne jest wykonanie określonych badań. Podstawowym badaniem jest pomiar elektrolitów, który ujawni hipokalcemię (niski poziom wapnia), hiperfosfatemię (wysokie stężenie fosforanów) i hipomagnezemię (obniżony poziom magnezu). U niektórych chorych poziom wapnia pozostaje w normie, natomiast stężenie magnezu jest niezwykle niskie. Najlepszą i najbardziej rzetelną metodą badania magnezu jest oznaczenie jego zawartości w erytrocytach i dobowym zbiorze moczu. Co więcej, w diagnostyce tężyczki zaleca się wykonanie EMG. Elektromiografia wykaże specyficzne zaburzenia przewodzenia. 

Postępowanie diagnostyczne w tężyczce opiera się również na przeprowadzeniu specjalnych prób tężyczkowych. Wówczas konieczne jest potwierdzenie najbardziej charakterystycznych objawów, które towarzyszą głównie tężyczce utajonej [20]:

  • objaw Chvostka — gwałtowne skurcz mięśni górnej wargi ust, nosa i powiek w wyniku uderzenia w brzeg mięśnia żwacza,
  • objaw Trousseau — jest wywoływany przez napełnienie mankietu do pomiaru ciśnienia krwi do 20 mm Hg powyżej skurczowego ciśnienia krwi pacjenta i utrzymanie przez 3-5 minut. Wówczas dochodzi do bolesnego zgięcia 4 i 5 palca z wyprostem pozostałych palców,
  • objaw Lusta — skurcz mięśni strzałkowych i odwiedzenie stopy, które występuje po uderzeniu nerwu strzałkowego wspólnego w rejonie poniżej głowy kości strzałkowej.

Postępowanie w przypadku tężyczki. Profilaktyka i leczenie tężyczki

Zapobieganie, jak i leczenie tężyczki odbywa się głównie poprzez uzupełnienie poziomu elektrolitów, najczęściej poprzez podanie dożylne odpowiednich preparatów wapniowych i magnezowych. W przypadku tężyczki utajonej zaleca się również psychoterapię ze względu na występowanie objawów psychosomatycznych. Co więcej, tężyczka utajona może być wywoływana przez stany lękowe czy nerwicę, zatem psychoterapia jest nie tylko metodą leczenia, ale także zapobiegania. 

W przypadku ataku tężyczki konieczne jest podanie 20 ml 10% roztworu glukonianu wapnia w roztworze 5% glukozy. Następnie należy uzupełnić poziom wapnia w surowicy, by zapobiec kolejnym atakom. Zaleca się suplementację dożylną lub niekiedy doustną, ale tylko w niewielkich brakach. Ponadto taka terapia powinna zostać uzupełniona o suplementację potasu i witaminy D3. Dodatkowo warto wzbogacić dietę o produkty z dużą zawartością wapnia, takie jak: nabiał, sezam, warzywa kapustne, tofu, szpinak czy fasola biała. W 

Tężyczka (szczególnie utajona) wiąże się z obniżonym stężeniem magnezu. Zapotrzebowanie na magnez dla dorosłej osoby wynosi około 5 mg/kg masy ciała. Natomiast podczas hipomagnezemii zapotrzebowanie wzrasta nawet do 10 mg/kg masy ciała. Co więcej, konieczne jest dożylne podanie 1-2 g siarczanu magnezu, a następnie 5 g w 500 ml 5% roztworu glukozy. Taką suplementację warto uzupełnić podażą witaminy B6, która zwiększa wchłanianie wapnia nawet o 40%.

W przypadku hipomagnezemii zaleca się wprowadzenie do codziennego żywienia produktów bogatych w magnez: warzywa liściaste, kiełki, rośliny strączkowe, pełnoziarniste produkty zbożowe, otręby. 

Leczenie tężyczki wywołanej hiperwentylacją polega na oddychaniu do plastikowej torebki oraz podaniu środków uspokajających. 

Rola magnezu w tężyczce

Hipomagnezemia (niski poziom magnezu) bardzo często towarzyszy zmniejszonemu stężeniu wapnia, co w połączeniu zwiększa ryzyko rozwoju tężyczki. Magnez to wspólnie z wapniem podstawowy pierwiastek warunkujący odpowiednią pracę mięśniową i nerwową. Stabilizuje błonę komórkową i zapewnia prawidłowy przepływ jonów, bez czego niemożliwe byłoby przewodzenie impulsów nerwowych. 

Hipomagnezemii zwykle towarzyszą inne zaburzenia, w tym hipokalcemia, hiperfosfatemia i zasadowica. Dlatego przypisanie objawów tężyczki wyłącznie niskiemu poziomowi magnezu jest niemożliwe. U 50 proc. osób z niskim stężeniem magnezu stwierdza się także hipokalcemię. W przypadku dużej utraty magnezu przez nerki (np. podczas biegunki i stosowania leków diuretycznych) samo podanie opisywanego mikroelementu wraz z potasem rozwiązuje również problem niskiego stężenia wapnia. 

Co więcej, nasilenie niedoboru wapnia koreluje z niedoborem magnezu. Hipomagnezemia wpływa niekorzystnie na przytarczyce, które w rezultacie wydzielają znacznie mniej parathormonu, co powoduje obniżenie wapnia w surowicy. Wówczas PTH nie jest tak skuteczny obwodowo, a tkanki wykazują oporność na jego działanie, np. kości. W takim przypadku odpowiednia suplementacja magnezu pomaga w rozwiązaniu problemu hipokalcemii bez konieczności przyjmowania preparatów z wapniem [21]. 

Większość magnezu ukrywa się w przestrzeniach komórkowych i kościach. Nawet niewielki niedobór magnezu może powodować objawy tężyczkowe, gdyż powrót magnezu z przestrzeni zewnątrzkomórkowych jest bardzo powolny. Co więcej, zwykłe oznaczanie poziomu magnezu nie daje pewnego wyniku, bowiem u 70% chorych z tężyczką stwierdza się jego prawidłowy poziom. Z tego powodu dużo lepszym badaniem jest sprawdzenie magnezu w dobowej zbiórce moczu, gdzie norma wynosi 1,4 – 5,9 mmol/l. Ponadto hipomagnezemię można ustalić za pomocą dobrego wywiadu, kiedy stwierdza się czynniki ryzyka prowadzące do niskiego poziomu magnezu, takie jak:

  • biegunka — najczęstsza przyczyna obniżonego poziomu magnezu,
  • wymioty,
  • długie stosowanie leków z grupy inhibitorów pompy protonowej (IPP) w chorobie wrzodowej, np. pantoprazolu,
  • przewlekłe zażywanie leków diuretycznych (moczopędnych),
  • nadużywanie alkoholu.

Źródła:

[1] Overview of Calcium | NCBI https://www.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[2] Parathyroid gland anatomical distribution and relation to anthropometric and demographic parameters: a cadaveric study | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[3] Physiology, Parathyroid Hormone | NCBI https://www.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[4] The regulation of parathyroid hormone secretion and synthesis | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[5] Calcium-sensing receptor (CaSR): pharmacological properties and signaling pathways | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[6] Calcium and vitamin D | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/  

[7] Physiology, Calcium | NCBI https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/ 

[8] The importance of measuring ionized calcium in characterizing calcium status and diagnosing primary hyperparathyroidism | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[9] Albumin-Adjusted Calcium and Ionized Calcium for Assessing Calcium Status in Hospitalized Patients | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[10] Clinical features and outcomes of tetanus: a retrospective study | NCBI https://www.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[11] Don’t Take It 'Lytely’: A Case of Acute Tetany | NCBI https://www.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[12] Association of Parathyroid Hormone Level With Postthyroidectomy Hypocalcemia: A Systematic Review | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[13] Causes and differential diagnosis of hypocalcemia–recommendation proposed by expert panel supported by ministry of health, labour and welfare, Japan | PubMed  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[14] Tetany | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[15] Clinical features, severity, and outcome of acute pancreatitis in systemic lupus erythematosus | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/  

[16] Incidence of latent tetany in patients with panic disorder | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[17] Latent tetany and anxiety, marginal magnesium deficit, and normocalcemia | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[18] Tetany as a difficult diagnostic problem in the neurological outpatient department | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[19] Hypocalcemic disorders | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[20] Images in clinical medicine. Chvostek’s and Trousseau’s signs | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

[21] Hypomagnesaemic tetany | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/ 

Wlewy witaminowe

Odpowiednio skomponowana kroplówka witaminowa, jest idealnym sposobem nawadniającym organizm pacjentów i stanowi bardzo wydajną formę wspomagania leczenia chorych, ponieważ ma bardzo pozytywny wpływ na funkcjonowanie organizmu człowieka.

Trychologia

Trychologia zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem dolegliwości związanych z włosami i skórą głowy takimi jak:

  • nadmierne wypadanie włosów
  • łysienie
  • łupież
  • łojotokowe zapalenie skóry
  • atopowe zapalenie skóry
  • łuszczyca
  • przetłuszczanie się włosów i skóry głowy

Medycyna estetyczna

W ofercie medycyny estetycznej VitMeUp posiadamy:
*zabiegi mezoterapii,
*botoks,
*nici,
*lipoliza iniekcyjna,
*peelingi.

Badania diagnostyczne

W naszej klinice posiadamy szeroki pakiet badań z oferty największej w Polsce sieć laboratoriów medycznych DIAGNOSTYKA.

Badania można wykonać bez skierowania, a ich wyniki poznać online.

Umów się na wizytę

Zaplanuj swoją wizytę z VitMeUp

Kontakt

Skontaktuj się z nami mailowo lub telefonicznie

Wizyta

Umów wizytę do swojego domu lub odwiedź jedną z kilku naszych placówek

Zdrowie

Spotkaj się z naszym wykwalifikowanym personelem medycznym i rozpocznij swoją ścieżkę leczenia!