Diagnostyka onkologiczna – istotny element wykrywania nowotworów
Celem diagnostyki onkologicznej, jest przede wszystkim konieczność uzyskania odpowiedzi na pytanie, czy lekarz ma do czynienia z faktycznych stanem chorobowym (w tym przypadku chorobą nowotworową), a jeśli tak, to jaką drogę i kolejność wykonywania diagnostyki faktycznej należy przyjąć, aby daną jednostkę chorobową poprowadzić do faktycznego wyleczenia. Najważniejszy w diagnostyce, będzie więc punkt wyjścia, określenie typu histologicznego, oraz stopnia zaawansowania choroby nowotworowej.
Wczesne wykrycie nowotworu drogą do skutecznego leczenia
Wykonanie diagnostyki onkologicznej, pozwala określić podjęcie odpowiednich decyzji, związanych z możliwościami i sposobami leczenia wykrytych jednostek chorobowych. Dlatego skuteczna diagnostyka i szybkie określenie choroby nowotworowej daje największą szansę zastosowania odpowiedniego leczenia, oraz pozwala lekarzowi zastosować szereg metod onkologicznych, ponieważ czas odgrywa kluczową rolę.
Większość osób chorych zgłasza się do lekarza, gdy pojawiają się pierwsze symptomy, a więc głównie w stadium objawowym choroby nowotworowej, ponieważ zazwyczaj pacjenci nie mają świadomości, że niepokojące objawy mogą zwiastować pojawienie się choroby onkologicznej. Dlatego dokładne badanie podmiotowe i przedmiotowe pozwala przyczynić się do wykrycia nowotworu na wczesnym etapie rozwoju choroby.
Dzięki wykorzystaniu metody morfologicznej, biochemicznej, jak również cytogenetycznych i molekularnych, lekarz onkolog może dokładnie stwierdzić, z jaką jednostką chorobową ma do czynienia. Bardzo istotnym elementem wykrywania tego typu chorób, jest również diagnostyka obrazowa, która pozwala na wykrywanie takich jednostek, jak chociażby nowotwór płuc, czy krtani, oraz innych chorób narządów wewnętrznych.
Są to głównie metody rentgenowskie, ultrasonografia, tomografia komputerowa i rezonans komputerowy. Jednak nie wszystkie. Istnieją również jednostki chorobowe, których wykrycie i diagnostyka wykonywana jest przy pomocy badań manualnych np. przypadku wykrywania guzów jelita grubego czy prostaty. W przypadku raka skóry, najczęstszą diagnostyką, jest ocena jakości skóry całego ciała.
Patomorfologia – skuteczna diagnostyka onkologiczna
Patomorfologia onkologiczna jako element diagnostyki nowotworowej, służy przede wszystkim jako skuteczne narzędzie, które dostarcza onkologom ważnych danych mikroskopowych, dzięki którym lekarz może scharakteryzować nowotwór. Dzięki wynikom diagnostyki patomorfologicznej, można już dokonać podziału przypadków chorobowych na grupy rokowań i zdecydować, którą metodą pacjent będzie leczony. Daje to optymalną drogę do zastosowania odpowiedniego leczenia.
Diagnostyka patomorfologiczna podzielona jest na cztery kluczowe odmiany: Wstępną – rozpoczynającą się już w momencie wykrycia jednostki chorobowej przy pomocy badań klinicznych bądź obrazowych i kończącą się rozpoznaniem danego nowotworu metodą mikroskopową, oraz pogłębioną, śródoperacyjną i pooperacyjną. Jak sama nazwa wskazuje, diagnostyka śródoperacyjna i pooperacyjna, to metody, które stosowane są, aby na bieżąco monitorować stan jednostki chorobowej i ewentualnych przerzutów np. po wykonanej operacji usunięcia nowotworu.
Diagnostyka pogłębiona służy natomiast zakwalifikowaniu danego nowotworu do konkretnej grupy i poziomu postępowania choroby nowotworowej. Następuje ona po diagnostyce wstępnej, która służy do określenia, czy pacjent faktycznie zmaga się z chorobą nowotworową.
Markery nowotworowe jako możliwość wczesnego wykrywania nowotworów
Markery nowotworowe są wykrywane podczas badań przesiewowych, dzięki czemu istnieje duża szansa wykrycia choroby nowotworowej na bardzo wczesnym etapie jej występowania w organizmie. Same w sobie nie wliczają się ściśle jako element diagnostyki onkologicznej, ale ze względu na fakt, że są to bardzo specyficzne substancje, ich podwyższony poziom w wykonywanych badaniach sugeruje chorobę nowotworową, dlatego mogą okazać się w wielu przypadkach kluczowym momentem, który pozwoli wybrać odpowiednią drogę leczenia.
Markery nowotworowe zazwyczaj wykrywa się poprzez badanie krwi, ale w niektórych przypadkach są obecne również w moczu, czy w tkance. Stężenie markerów nowotworowych, jest podwyższone podczas tzw. onkogenezy, czyli procesu ściśle prowadzącego do powstania nowotworu. Należy jednak pamiętać, że podwyższony poziom markerów, nie jest wynikiem jednoznacznym, ponieważ ich obecność może być zwiastunem innej choroby. Podobnie jest z unormowanym poziomem markerów – nie daje on 100% pewności, że onkogeneza nie rozwija się w organizmie człowieka.
Markery nowotworowe są substancjami, których podwyższone stężenie zachodzi podczas onkogenezy, jednak mogą nie być wytwarzane przez komórki nowotworowe, ale również przez zdrowe komórki naszego ciała podczas wykrycia przez układ odpornościowy komórek, które uzna za niezgodne lub zmienione i wtedy włącza się obrona naszego organizmu.
Znaczenie aktualności badań w diagnostyce onkologicznej
Należy od razu wspomnieć, że badania onkologiczne, szczególnie obrazowe, są skuteczne i wartościowe podczas diagnozy, jeżeli są aktualne, ponieważ przebieg chorób nowotworowych często jest agresywny i szybko postępujący, dlatego jakiekolwiek badanie wykonane w przeciągu 30-60 dni, może okazać się bezużyteczne i wprowadzić lekarza onkologa w błąd, a tym samym doprowadzić do wykorzystanie nieodpowiedniej drogi leczenia onkologicznego.
Dlatego diagnostyka onkologiczna, jest istotnym elementem w profilaktyce badań i walki z chorobą nowotworową, a szybkie wykrycie i określenie rodzaju jednostki nowotworowej, pozwala onkologom wybrać najlepszą drogę leczenie dla pacjenta i zmaksymalizować szanse wyleczenia bez nawrotów choroby i poważnych powikłań, które najczęściej są obecne podczas groźnych i złośliwych form raka.
W naszej klinice oferujemy konsultacje oraz wlewy witaminowe dla pacjentów onkologicznych.
Zapisy na wizytę:
email: [email protected]
