Zaznacz stronę

Chelatacja – na czym polega terapia chelatowa i jakie są rodzaje chelatorów podawanych we wlewach dożylnych?

najczestsze-objawy-spadku-testosteronu-i-hormonalna-terapia-zastepcza-testosteronem-trt

Chelatacja to metoda terapeutyczna, która została rozpowszechniona w szczególności w USA oraz krajach skandynawskich, choć w ostatnich latach zwiększa się jej popularność również w Polsce. Polega ona na podaniu pacjentowi czynników chelatujących, na przykład EDTA, we wlewie dożylnym bądź w innej, dostępnej postaci. Kliniki wykorzystujące tę metodę dążą nierzadko podczas procesu terapeutycznego do pozbycia się złogów miażdżycowych w tętnicach. Terapia chelatowa służy również usuwaniu z organizmu metali ciężkich.

Czym jest terapia chelatowa?

Terapia cheletowa to metoda usuwania z organizmu substancji, które mają negatywny wpływ na jego funkcjonowanie. Chelaty działają jak szczypce, które chwytają jon metalu lub minerału, po czym trzymają go do czasu, aż zostanie usunięty z ustroju. Ze względu na swoje funkcje są też nazywane związkami kleszczowymi. Chelatację, a dokładnie teorię wiązań metal-ligand, która stała się podstawą praktycznych zastosowań chelatacji w przemyśle i medycynie, opracował w 1893 roku Alfred Werner. W latach 30. XX wieku reakcje chelatacji były już powszechnie stosowane. Współcześnie głównym wskazaniem do przeprowadzenia chelatacji w obszarze medycyny jest miażdżyca.

Warto wiedzieć: Źródłem pojęcia „chelatacja” jest greckie chele oznaczające pazur, kleszcze bądź szczypce kraba.

Główne rezultaty terapii chelatującej:

  • głęboka rewitalizacja organizmu, objawiająca się m.in.:
  • poprawą wzroku i słuchu,
  • redukcją bólu,
  • zmniejszeniem szumów usznych,
  • poprawą pamięci,
  • polepszeniem wydolności płciowej,
  • wzmocnieniem włosów,
  • poprawą kondycji skóry;
  • głębokie oczyszczenie naczyń krwionośnych ze złogów lipidowo-cholesterolowych: płytki miażdżycowe blokują przepływ krwi;
  • odtrucie organizmu z toksycznych jonów i cząsteczek metali ciężkich, będących źródłem wolnych rodników, które uczestniczą w procesie rozwoju raka.

Chelatacja jako metoda walki z zatruciami metalami ciężkimi

Czynniki wykazujące właściwości chelatujące stosuje się przede wszystkim do wiązania i usuwania z ustroju toksycznych metali ciężkich, takich jak ołów, kadm czy rtęć, które dostają się do organizmu człowieka, na przykład wraz z wodą czy pokarmem. Dzięki chelatacji dochodzi do związania jonów metali z substancją chelatującą oraz do usunięcia ich w formie chelatu z organizmu danej osoby. W ten sposób toksyczne pierwiastki gromadzące się w ustroju nie oddziałują negatywnie na inne, cenne pierwiastki, tj. nie hamują ich aktywności.

Warto wiedzieć: Skutkiem terapii chelatowej jest również usunięcie z organizmu cennej witaminy C i E. Właśnie dlatego podczas jej trwania zaleca się suplementowanie tych witamin.

Należy mieć przy tym na uwadze, że metale, takie jak rtęć, ołów, kadm czy aluminium są mylone w określonych warunkach przez organizm z wapniem bądź magnezem, co w rezultacie prowadzi do ich wbudowania w kości, nerki lub mózg. Pierwiastki te mogą więc wywierać bardzo negatywny wpływ na struktury komórkowe narządów wewnętrznych. Uwalniają wolne rodniki, zaburzają działanie enzymów komórkowych i osłabiają możliwości obronne ustroju. Na skutek takiego oddziaływania organizm staje się znacznie osłabiony, co może prowadzić do rozwoju rozmaitych schorzeń.

Wlewy dożylne z EDTA jako metoda leczenia miażdżycy

Chelatacja to też skuteczna metoda oczyszczania naczyń krwionośnych ze złogów miażdżycowych. Czynniki chelatujące mają podczas takiej terapii za zadanie rozkładać złogi blaszek miażdżycowych, udrażniając w ten sposób tętnice i umożliwiając prawidłowy przepływ krwi. Chelatacja jest więc wykorzystywana przede wszystkim po to, by oczyścić organizm z toksyn i usprawnić tym samym jego funkcjonowanie, czyli w leczeniu zatruć metalami ciężkimi, natomiast bywa też stosowana jako metoda leczenia miażdżycy. Za pomocą chelatacji dochodzi do wydalenia szkodliwych substancji z ustroju, czyli usuwania metali ciężkich z organizmu. Jednocześnie następuje ograniczenie ryzyka rozwoju choroby wieńcowej, której główną przyczyną jest właśnie miażdżyca.

Warto wiedzieć: Uwapnione, narastające złogi miażdżycowe blokują swobodny przepływ krwi, przez co utrudnione staje się doprowadzanie do komórek i tkanek tlenu oraz niezbędnych substancji odżywczych.

Czym są i jakie są rodzaje chelatorów?

Czynniki chelatujące to związki organiczne bądź nieorganiczne, które wykazują zdolność do wiązania jonów metali, co w rezultacie prowadzi do zbudowania złożonej struktury pierścieniowej, czyli chelatów. Składają się one z atomów wiążących „ligand”, które odpowiadają za tworzenie wiązań kowalencyjnych. Do czynników chelatujących zalicza się w szczególności EDTA, nazywany również kwasem wersenowym (ang. ethylenediaminetetraacetic acid). Należy też do nich między innymi DMPS (ang. 2,3- dimercaptopropanesulfonic acid), TTFD (ang. thiamine tetrahydrofurfuryl disulfide) i DMSA (ang. 2,3-dimercaptosuccinic acid).

Warto wiedzieć: EDTA, DMPS, DMSA i BAL podaje się w postaci zastrzyków, podczas gdy DMSA jest przeznaczony do kuracji doustnej.

Warto wiedzieć: EDTA to związek chelatujący, na którym bazuje chelatacja prowadzona w klinikach VitMeUp.

EDTA wykazuje zdolność do łączenia się z wieloma metalami ciężkimi i tworzenia z nimi związków chelatowych, które są następnie usuwane przez nerki – przekształcone uprzednio w kompleksy chelatowe. Kwas wersenowy działa więc w szczególności detoksykująco. Do jego zadań należy natomiast również oczyszczanie naczyń krwionośnych ze złogów wapniowo-cholesterolowych. Celem zastosowania wlewów EDTA może być również przeciwdziałanie powstawaniu tzw. biofilmu bakteryjnego.

Warto wiedzieć: Również DMSA wykorzystywany jest w leczeniu zatruć rtęcią i ołowiem. Choć jednak wykazuje zdolność do eliminacji rtęci z ustroju, to nie usuwa jej z mózgu. Wynika to z tego, że DMSA nie przekracza bariery krew-mózg.

Do związków chelatowych wykorzystywanych w medycynie zalicza się też między innymi kwas alfa-liponowy, czyli silną substancję antyoksydacyjną, stosowaną w walce z wolnymi rodnikami. ALA, który został wprowadzony do organizmu pacjenta, ulega przemianie w kwas dihydroliponowy, po czym chelatuje rtęć oraz arszenik. Dzięki swoim właściwościom jest stosowany w szczególności w przypadku powikłań cukrzycy oraz zaburzeń w funkcjonowaniu wątroby. Deferoksamina natomiast, będąca pochodną kwasu hydroksamowego, chelatuje jony żelaza i glinu. Witamina C z kolei, która również należy do popularnych związków chelatowych, wykazuje silne działanie antyoksydacyjne, bierze udział w syntezie kolagenu i substancji międzykomórkowej oraz aktywuje przemiany białkowe i węglowodanowe.

Wybrane rodzaje chelatorów:

  • EDTA,
  • DMPS,
  • TTFD,
  • DMSA,
  • BAL,
  • kwas alfa-liponowy,
  • deferoksamina,
  • witamina C.

Wybrane formy stosowania chelatorów

Podawanie za pomocą kroplówki substancji chelatujących jest obecnie standardową formą chelatacji. Niemniej w latach 80. XX wieku opracowano metodę doustną, dzięki której proces terapeutyczny miał zostać znacznie uproszczony. Współcześnie wiadomo, że metoda ta nie przynosi tak zadowalających rezultatów jak terapia chelatacyjna bazująca na EDTA w postaci kroplówki. Badania wykazały, że potrzeba około 30 lat terapii doustnej, aby uzyskać efekty, na które pozwala 30 przetoczeń kroplowych.

Warto wiedzieć: Podawanie EDTA w formie środka doustnego przez zbyt długi okres może spowodować demineralizację całego ustroju.

Na czym polega chelatacja?

Dożylna terapia tego typu polega na podaniu pacjentowi związku chelatujacego EDTA w powolnym wlewie. Trwa ona zazwyczaj od 3 do 4 godzin, przy czym tempo infuzji jest wówczas nieustannie kontrolowane i dopasowywane do stanu pacjenta. Należy natomiast podkreślić, że terapia EDTA jest każdorazowo poprzedzana badaniem lekarskim oraz badaniem laboratoryjnym, takich parametrów jak przede wszystkim morfologia, OB, ASP, mocznik, ALT, kreatynina, lipidogram, glukoza, poziom wapnia, INR (w uzasadnionych sytuacjach, w przypadku pacjentów leczonych preparatami naparstnicy).

Warto wiedzieć: EDTA zawiera od 500 mg/5 ml NaCl 0,9% do 2 g/10 ml. Taki koncentrat służy do przygotowania roztworu infuzyjnego, który uzupełnia się 250 ml NaCl 0,9% lub innym płynem, zależnie od zaleceń lekarza.

W ramach podstawowej kuracji chelatowej terapia obejmuje najczęściej 20 lub więcej wlewów z EDTA, podawanych od 2 do 3 razy w tygodniu. W trakcie jej przeprowadzania do kroplówki mogą zostać dodane preparaty witaminy C bądź wybrane leki. Po 10. wlewie zaleca się ponowne wykonanie badań laboratoryjnych i diagnostycznych – takich samych jak przed rozpoczęciem chelatacji. Dzięki temu specjaliści prowadzący proces terapeutyczny zyskują pewność, że dany pacjent jest w dobrej kondycji zdrowotnej i nie istnieją przeciwwskazania do kontynuowania leczenia.

Warto wiedzieć: Terapie chelatowe stosowane w celach innych niż leczenie pacjentów z miażdżycą zwykle nie wymagają tak wielu sesji. Mogą obejmować zaledwie trzy infuzje kroplowe. Liczbę sesji ustala lekarz prowadzący.

Wskazania do zabiegu chelatacji

  • Pomostowanie tętnic wieńcowych
  • Procedury interwencyjne w obrębie naczyń wieńcowych
  • Miażdżyca
  • Choroba zwyrodnieniowa
  • Zaburzenia krążenia w kończynach
  • Zaburzenia krążenia w obrębie mózgu
  • Rekonwalescencja po udarze mózgu
  • Depresja endogenna
  • Choroba Alzheimera i Parkinsona,
  • Objawy zespołu wypalenia
  • Proces immunopatologiczny
  • Przewlekłe infekcje bakteryjne
  • Przewlekłe infekcje wirusowe
  • Wybrane grzybice, na przykład w przewodzie pokarmowym
  • Choroba zwyrodnieniowa stawów
  • Choroba nowotworowa
  • Zatrucie metalami ciężkimi, takimi jak rtęć, kadm czy ołów

Przeciwwskazania do chelatacji

  • Niewydolność i ciężkie zaburzenia funkcji nerek
  • Niewydolność wątroby
  • Niewydolność serca
  • Nadciśnienie tętnicze
  • Anemia
  • Dializoterapia
  • Ciąża
  • Karmienie piersią

Skutki uboczne chelatacji

W przypadku zbyt szybkiego wlewu dożylnego może dojść do obniżenia stężenia wapnia zjonizowanego, co prowadzi do skurczów mięśni. Należy jednak podkreślić, że chelatacja powoduje mniej skutków ubocznych niż przyjmowanie aspiryny. Wlewy z kwasem wersenowym mogą w ostateczności po prostu nie zadziałać, tj. nie przynieść oczekiwanych rezultatów podjętego leczenia. Dzięki temu wprowadzanie do organizmu cennych chelatorów może być stosowane również w przypadku tych pacjentów, którzy nie cierpią na konkretne schorzenia. Chelatacja służy w takiej sytuacji wyłącznie profilaktyce, na przykład przeciwmiażdżycowej.

Chętnie odpowiemy nawet na najtrudniejsze pytania!

Sprecyzuj dział, którego dotyczy zapytanie:

Źródła:

Chelation in metal intoxication | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20717537/

Chelation in metal intoxication–Principles and paradigms | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25457281/

Chelation therapy and cardiovascular disease: connecting scientific silos to benefit cardiac patients | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25106084/

Chelation therapy in cardiovascular disease: an update | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28597699/

EDTA chelation therapy alone and in combination with oral high-dose multivitamins and minerals for coronary disease: The factorial group results of the Trial to Assess Chelation Therapy | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24952858/

EDTA Chelation Therapy for the Treatment of Neurotoxicity | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30813622/

The effect of an EDTA-based chelation regimen on patients with diabetes mellitus and prior myocardial infarction in the Trial to Assess Chelation Therapy (TACT) | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24254885/

Wpływ terapii chelatowej na wyniki badań wybranych parametrów laboratoryjnych | Sztuka Leczenia https://www.sztukaleczenia.pl/pub/2014/3-4/sztuka_leczenia_23-31.pdf