Czym jest terapia chelatowa?

Terapia cheletowa to metoda usuwania z organizmu substancji, które mają negatywny wpływ na jego funkcjonowanie. Chelaty działają jak szczypce, które chwytają jon metalu lub minerału, po czym trzymają go do czasu, aż zostanie usunięty z ustroju. Ze względu na swoje funkcje są też nazywane związkami kleszczowymi. Chelatację, a dokładnie teorię wiązań metal-ligand, która stała się podstawą praktycznych zastosowań chelatacji w przemyśle i medycynie, opracował w 1893 roku Alfred Werner. W latach 30. XX wieku reakcje chelatacji były już powszechnie stosowane. Współcześnie głównym wskazaniem do przeprowadzenia chelatacji w obszarze medycyny jest miażdżyca.

Warto wiedzieć: Źródłem pojęcia „chelatacja” jest greckie chele oznaczające pazur, kleszcze bądź szczypce kraba.

Główne rezultaty terapii chelatującej:

• głęboka rewitalizacja organizmu, objawiająca się m.in.:

• poprawą wzroku i słuchu,
• redukcją bólu,
• zmniejszeniem szumów usznych,
• poprawą pamięci,
• polepszeniem wydolności płciowej,
• wzmocnieniem włosów,
• poprawą kondycji skóry;

• głębokie oczyszczenie naczyń krwionośnych ze złogów lipidowo-cholesterolowych: płytki miażdżycowe blokują przepływ krwi;
• odtrucie organizmu z toksycznych jonów i cząsteczek metali ciężkich, będących źródłem wolnych rodników, które uczestniczą w procesie rozwoju raka.

Czym są i jakie są rodzaje chelatorów?

Czynniki chelatujące to związki organiczne bądź nieorganiczne, które wykazują zdolność do wiązania jonów metali, co w rezultacie prowadzi do zbudowania złożonej struktury pierścieniowej, czyli chelatów. Składają się one z atomów wiążących „ligand”, które odpowiadają za tworzenie wiązań kowalencyjnych. Do czynników chelatujących zalicza się w szczególności EDTA, nazywany również kwasem wersenowym (ang. ethylenediaminetetraacetic acid). Należy też do nich między innymi DMPS (ang. 2,3- dimercaptopropanesulfonic acid), TTFD (ang. thiamine tetrahydrofurfuryl disulfide) i DMSA (ang. 2,3-dimercaptosuccinic acid).

Warto wiedzieć: EDTA, DMPS, DMSA i BAL podaje się w postaci zastrzyków, podczas gdy DMSA jest przeznaczony do kuracji doustnej.

Warto wiedzieć: EDTA to związek chelatujący, na którym bazuje chelatacja prowadzona w klinikach VitMeUp.

EDTA wykazuje zdolność do łączenia się z wieloma metalami ciężkimi i tworzenia z nimi związków chelatowych, które są następnie usuwane przez nerki – przekształcone uprzednio w kompleksy chelatowe. Kwas wersenowy działa więc w szczególności detoksykująco. Do jego zadań należy natomiast również oczyszczanie naczyń krwionośnych ze złogów wapniowo-cholesterolowych. Celem zastosowania wlewów EDTA może być również przeciwdziałanie powstawaniu tzw. biofilmu bakteryjnego.

Warto wiedzieć: Również DMSA wykorzystywany jest w leczeniu zatruć rtęcią i ołowiem. Choć jednak wykazuje zdolność do eliminacji rtęci z ustroju, to nie usuwa jej z mózgu. Wynika to z tego, że DMSA nie przekracza bariery krew-mózg.

Do związków chelatowych wykorzystywanych w medycynie zalicza się też między innymi kwas alfa-liponowy, czyli silną substancję antyoksydacyjną, stosowaną w walce z wolnymi rodnikami. ALA, który został wprowadzony do organizmu pacjenta, ulega przemianie w kwas dihydroliponowy, po czym chelatuje rtęć oraz arszenik. Dzięki swoim właściwościom jest stosowany w szczególności w przypadku powikłań cukrzycy oraz zaburzeń w funkcjonowaniu wątroby. Deferoksamina natomiast, będąca pochodną kwasu hydroksamowego, chelatuje jony żelaza i glinu. Witamina C z kolei, która również należy do popularnych związków chelatowych, wykazuje silne działanie antyoksydacyjne, bierze udział w syntezie kolagenu i substancji międzykomórkowej oraz aktywuje przemiany białkowe i węglowodanowe.

Wybrane rodzaje chelatorów:

• EDTA,
• DMPS,
• TTFD,
• DMSA,
• BAL,
• kwas alfa-liponowy,
• deferoksamina,
• witamina C.