Chelatacja jako metoda leczenia miażdżycy

Chelatacja jako metoda leczenia miażdżycy

Chelatacją nazywa się metodę leczenia mającą na celu zmniejszenie toksycznego działania metali. I choć metale te są integralną częścią wielu elementów strukturalnych i funkcjonalnych organizmu, pełniąc kluczową funkcję w szczególności w procesach fizjologicznych, to odpowiednia regulacja ich stężeń w określonych narządach ciała lub w całym organizmie pacjenta może przywrócić normalną, zdrową fizjologię. Chelatacja jest więc sposobem leczenia zmniejszającym toksyczne działanie metali. Jednocześnie stanowi ona metodę terapeutyczną wspierającą proces leczenia pacjentów, u których diagnostyka potwierdziła miażdżycę.

Czym jest chelatacja?

Pojęcie „chelatacja” pochodzi od greckiego słowa chele oznaczającego pazur albo kleszcze, szczypce kraba. Dlatego związki chelatowe nazywane są również związkami kleszczowymi. Powstają one w sytuacji trwałego połączenia substancji organicznej z jonem metalu, przynajmniej dwuwarstwowego. Do grupy naturalnych związków chelatowych należy między innymi hemoglobina, która zawiera w cząstce jon żelaza. W tym zakresie mieści się również chlorofil, mający w cząsteczce jon magnezu.

Czynniki chelatujące to takie związki organiczne lub nieorganiczne, które są zdolne do wiązania jonów metali, co ma na celu utworzenie złożonej struktury pierścieniowej nazywanej „chelatami”. Składają się one z atomów wiążących „ligand”, które są odpowiedzialne za tworzenie pojedynczych lub podwójnych wiązań kowalencyjnych. W przypadku pojedynczego wiązania dochodzi jednocześnie do jednego współrzędnego lub dwóch wiązań koordynacyjnych (dot. chelatów dwukleszczowych).

Warto przy tym podkreślić, że choć koncepcja chelatacji bazuje na nieskomplikowanej chemii koordynacyjnej, to opracowanie doskonałego chelatora i tym samym terapii chelatującej, dzięki której możliwa jest całkowita likwidacja danych metali toksycznych z wybranego miejsca w organizmie pacjenta, obliguje do integracji różnych podejść do opracowywania specyfiki leków.

Przebieg terapii chelatującej

W kontekście opisywanej metody terapeutycznej istotne znaczenie ma EDTA – syntetyczny aminokwas, który już w latach pięćdziesiątych był wykorzystywany w procesie leczenia zatruć metalami ciężkimi, ołowiem i rtęcią. Substancja ta stanowi kluczowy składnik wlewów kroplowych, na których opiera się leczenie chelatujące. Wlewy te są wykonywane najczęściej w pozycji siedzącej, a ich łączna liczba podczas procesu terapeutycznego zazwyczaj mieści się w przedziale 20–50 przetoczeń. Jeden wlew trwa od 2 do 4 godzin.

Kiedy do organizmu zostanie wprowadzona odpowiednia aktywna substancja organiczna (kwas wersenowy), to wspólnie z metalami tworzy trwałe związki, zdolne do swobodnego rozpuszczania się w płynach ustrojowych. EDTA jest w 80% wydalane do moczu zazwyczaj po mniej więcej dwóch godzinach od zakończenia wlewu dożylnego. Wspomniany aminokwas nie wchodzi w metabolizm i jest wydalany w całości – w przeciwieństwie do większości przyjmowanych przez pacjentów leków.

Jakie są efekty terapii chelatowej?

Chelatacja pozwala na to, by pozbyć się z organizmu pacjenta szkodliwych związków. Natomiast kluczowe znaczenie zyskuje ona w kontekście terapii wspierających naturalny proces obronny organizmu mający na celu oczyszczenie go z zalegających w nim toksyn i metali ciężkich. Ze względu na swoje efekty wspiera obecnie leczenie rozmaitych dolegliwości, między innymi chorób związanych z zatorami żył i tętnic. Chelatację zaleca się między innymi tym pacjentom, którzy skarżą się na szumy uszne, bóle migrenowe czy zawroty głowy. Natomiast podstawowym wskazaniem do rozpoczęcia terapii bazującej na wlewach kroplowych z kwasem wersenowym jest aktualnie miażdżyca.

Oczyszczenie naczyń krwionośnych ze złogów lipidowo-cholesterolowych

Jednym z rezultatów opisywanej metody leczenia jest usunięcie z naczyń krwionośnych zalegających w nich złogów lipidowo-cholesterolowych. Wynika to z płynnego rozpuszczania się blaszek miażdżycowych spowodowanego usuwaniem z nich wapnia. Ma to kluczowe znaczenie, mając na uwadze zdrowie pacjenta. Uwapnione, narastające złogi miażdżycowe blokują z biegiem czasu swobodny przepływ krwi, co w znacznym stopniu utrudnia doprowadzanie do komórek i tkanek tlenu oraz niezbędnych substancji odżywczych.

Warto wiedzieć: Kuracja chelatująca w sposób pozytywny wpływa na stan i drożność naczyń krwionośnych. Jednocześnie pozwala na swobodniejszy przepływ krwi – zarówno przez małe, jak i przez duże naczynia krwionośne.

Odtrucie z toksycznych jonów i cząsteczek metali ciężkich

Innym efektem opisywanej terapii bazującej na wlewach kroplowych z kwasem wersenowym jest odtrucie organizmu pacjenta, czyli pozbycie się z niego toksycznych jonów i cząsteczek metali ciężkich, które są przyjmowane wraz z pożywieniem. Należy przy tym podkreślić, że cząsteczki i jony metali ciężkich są źródłem wolnych rodników, które aktywnie oddziałują w przebiegu schorzeń o podłożu zwyrodnieniowym. Wolne rodniki biorą również udział w procesie powstawania raka. Chelatacja jest więc sposobem na oczyszczenie organizmu z zalegających w nim toksycznych metalicznych czynników, które pochodzą między innymi z takich źródeł jak:

• dymy z zakładów przemysłowych,
• spaliny wywarzane przez pojazdy,
• pyły z cementowni,
• dym tytoniowy (w nadmiernych ilościach),
• chemiczne środki ochrony roślin,
• środki konserwujące żywność.

Głęboka rewitalizacja

Kuracja chelatowa pozwala zatem na rewitalizację organizmu, czyli na powrót pacjenta do normalnej i tym samym właściwej w kontekście jego kondycji zdrowotnej sprawności biologicznej. Objawia się to rozmaitymi efektami, które u poszczególnych pacjentów mogą być różne, a ich występowanie może być dostrzegalne nawet po pierwszych wlewach. Pacjenci, którzy poddają się chelatacji, obserwują u siebie między innymi takie pozytywne zmiany jak:

• poprawa słuchu i wzroku,
• ograniczenie natężenia dolegliwości bólowych,
• redukcja szumów usznych,
• poprawa pamięci,
• polepszenie wydolności płciowej,
• wzmocnienie włosów,
• poprawa kondycji skóry.

Znaczenie terapii chelatowej

Rezultaty, na które pozwala terapia chelatująca, mają duże znaczenie w kontekście postępującego wraz z wiekiem procesu przedwczesnego starzenia się tkanek i całego ustroju. Organizmy biologiczne nie są zdolne do naturalnego oczyszczania się ze szkodliwych cząsteczek metali. Opisywane „zanieczyszczenia” gromadzą się w ciele człowieka i prowadzą do utraty przez niego sił życiowych oraz pogorszenia jego ogólnego stanu zdrowia. Efektem tego procesu mogą być rozmaite choroby cywilizacyjne, kalectwo oraz przedwczesna śmierć.

Sposobem na oczyszczenie organizmu z koncentrujących się w nim cząsteczek metali ciężkich, a jednocześnie na ograniczenie ilości wytwarzanych w nim wolnych rodników jest właśnie chelatacja – będąca postępowaniem rewitalizującym ustrój i pozwalającym na eliminację licznej grupy problemów zdrowotnych. Kuracja chelatowa pozwala na długotrwałą, wieloletnią poprawę stanu pacjenta chorującego na przykład na miażdżycę. W jej efekcie dochodzi do likwidacji skutków oddziaływania na ustrój wolnych rodników. Jednocześnie niweluje ona wiele dolegliwości odczuwanych przez pacjenta. Co więcej, opóźnia proces powstawania chorób cywilizacyjnych, a nawet symptomów przedwczesnego starzenia się organizmu.

Znaczenie terapii chelatowej

Rezultaty, na które pozwala terapia chelatująca, mają duże znaczenie w kontekście postępującego wraz z wiekiem procesu przedwczesnego starzenia się tkanek i całego ustroju. Organizmy biologiczne nie są zdolne do naturalnego oczyszczania się ze szkodliwych cząsteczek metali. Opisywane „zanieczyszczenia” gromadzą się w ciele człowieka i prowadzą do utraty przez niego sił życiowych oraz pogorszenia jego ogólnego stanu zdrowia. Efektem tego procesu mogą być rozmaite choroby cywilizacyjne, kalectwo oraz przedwczesna śmierć.

Sposobem na oczyszczenie organizmu z koncentrujących się w nim cząsteczek metali ciężkich, a jednocześnie na ograniczenie ilości wytwarzanych w nim wolnych rodników jest właśnie chelatacja – będąca postępowaniem rewitalizującym ustrój i pozwalającym na eliminację licznej grupy problemów zdrowotnych. Kuracja chelatowa pozwala na długotrwałą, wieloletnią poprawę stanu pacjenta chorującego na przykład na miażdżycę. W jej efekcie dochodzi do likwidacji skutków oddziaływania na ustrój wolnych rodników. Jednocześnie niweluje ona wiele dolegliwości odczuwanych przez pacjenta. Co więcej, opóźnia proces powstawania chorób cywilizacyjnych, a nawet symptomów przedwczesnego starzenia się organizmu.

Kiedy leczenie chelatowe jest najskuteczniejsze?

Kuracja chelatująca to metoda leczenia stosowana w szczególności wśród tych pacjentów, u których pojawiły się poważne komplikacje krążeniowe, takie jak bóle niedokrwienne kończyn, zawał mięśnia sercowego, a także przebyty lub zagrażający udar mózgu. Chelatacja stanowi również sposób na zmniejszenie dawki leków przyjmowanych przez cukrzyków, którzy są zależni od insuliny. Jest ona obecnie najskuteczniejsza przede wszystkim w następujących okolicznościach:

• okres przed i po by-passie,
• okres po innych zabiegach na naczyniach wieńcowych,
• przebieg choroby spowodowanej miażdżycą,
• przebieg choroby zwyrodnieniowej,
• zaburzenia krążenia kończyn,
• zaburzenia krążenia mózgowego,
• okres po przebytym udarze mózgu,
• przebieg depresji tzw. endogennej,
• przebieg choroby Alzheimera i Parkinsona,
• przebieg tzw. zespołu wypalenia,
• proces immunopatii,
• proces leczenia przewlekłych infekcji bakteryjnych,
• proces leczenia przewlekłych infekcji wirusowych,
• proces leczenia wybranych grzybic, np. przewodu pokarmowego,
• przebieg choroby zwyrodnieniowej stawów,
• przebieg choroby nowotworowej,
• zatrucie metalami ciężkimi, takimi jak np. rtęć, kadm czy ołów.

Terapia miażdżycy metodą chelatową

Chelatacja stanowi jednak w szczególności nieoperacyjną metodę leczniczą rozpuszczającą blaszki miażdżycowe w naczyniach krwionośnych i eliminującą źródło wolnych rodników w ustroju. Miażdżyca jest podstawowym wskazaniem do zastosowania metody leczenia w postaci terapii chelatowej. Podczas procesu terapeutycznego z zastosowaniem chelatacji osiągany jest efekt porównywany do rezultatów głodówki leczniczej – z tą różnicą, że terapia miażdżycy za pomocą chelatacji nie powoduje konieczności głodowania. Dzięki wspomnianym głodówkom niemożliwe jest całkowite pozbycie się z ustroju gromadzonych w nim przez lata nadmiernych złogów metali ciężkich – co jest możliwe właśnie dzięki terapii chelatowej.

W wyniku prawidłowego wpływu EDTA na organizm pacjenta dochodzi również do przejściowego podniesienia poziomu cholesterolu. Świadczy to o rozpadaniu się zmian miażdżycowych, a tym samym o skuteczności zastosowanej metody. Dochodzi wówczas do oderwania jonu wapnia Ca++, przyczepionego do ścianek tętnic, tętniczek i naczyń włosowatych, a w efekcie do „odczepienia” cholesterolu od blaszki miażdżycowej do surowicy krwi – w takiej sytuacji możliwe jest przejściowe zbadanie cholesterolu jako poziom podwyższony. W rezultacie, pomimo wzrostu cholesterolu, u pacjentów pojawiają się pozytywne zmiany w postaci ustępowania objawów zwężonych tętnic.

Wybrane wskazania do chelatacji

Terapia chelatująca ma kluczowe znaczenie między innymi w kontekście miażdżycy naczyń mózgowych, która może prowadzić do ostrego niedotlenienia mózgu i w rezultacie do udaru mózgu, a nawet do zmian otępiennych. Przeprowadzenie kuracji polegającej na podaniu odpowiedniej liczby wlewów kroplowych z EDTA skutkuje poprawą ukrwienia mózgowia, co zapobiega udarowi oraz zmianom otępiennym. Zadowalające efekty terapii dostrzega się również w przypadku pacjentów z miażdżycą naczyń wieńcowych prowadzącą do zawału serca. Po chelatacji następuje wyraźna poprawa czynności serca. Także miażdżyca naczyń kończyn dolnych stanowi wskazanie do przeprowadzenia opisowej terapii. Schorzenie to wywołuje bóle niedokrwienne, zgorzel oraz konieczność amputacji kończyny. Zastosowanie kroplówek z EDTA może zapobiec takim konsekwencjom. Chelatacja jest też sposobem na poprawę ukrwienia gruczołów, a tym samym na wzmocnienie czynności płciowych, co ma duże znaczenie dla osób chorujących na miażdżycę drobnych naczyń gruczołów.

Wlewy dożylne a doustnie podany EDTA

W latach osiemdziesiątych opracowano innowacyjną metodę chelatacji, w formie terapii doustnej, co miało na celu uproszczenie terapii chelatowej, uczynienie jej bardziej dostępną dla pacjentów. Chelatacja doustna miała być tak łatwa jak przyjmowanie witamin. Poza tym jej koszty miały być znacznie niższe niż koszty terapii dożylnej. Należy jednak podkreślić, że zaledwie jeden wlew kroplowy z EDTA przynosi podobne efekty w postaci pozytywnych zmian zdrowotnych, co trwające aż trzy miesiące leczenie doustne. Oznacza to, że osiągnięcie rezultatów, które daje 30 przetoczeń kroplowych, za pomocą metody doustnej możliwe byłoby dopiero po około 30 latach.

Wynika to z tego, że EDTA, który zawierają wlewy dożylne, oddziałuje dokładnie w tym miejscu, w które zostanie podany – czyli bezpośrednio do łożyska naczyniowego. W przypadku jego dostarczenia do organizmu pacjenta za pomocą metody doustnej EDTA staje się jedynie nieaktywnych balastem, który zostaje wydalony przez nerki. Dostarczenie EDTA bezpośrednio do układu pokarmowego nie przynosi oczekiwanych rezultatów (podobnych do efektów chelatacji). Co więcej, może wywołać demineralizację całego ustroju, jeśli jest przyjmowany przez długi czas.

Zalecana liczba wlewów kroplowych

W przypadku miażdżycy liczba wlewów kroplowych z kwasem wersenowym obejmuje przeciętnie 30 zabiegów. Pierwsze 10 wlewów wykonuje się zazwyczaj 3 razy w tygodniu, 10 kolejnych – 2 razy w tygodniu, natomiast 10 ostatnich – 1 lub 2 razy w tygodniu. Kluczowe w tym kontekście są dostrzegalne w czasie efekty podjętej terapii. Możliwe jest również zastosowanie dodatkowych przetoczeń, o czym decyduje lekarz prowadzący. W rezultacie chelatacja trwa najczęściej od 2 do 4 miesięcy, a jej efekty wystarczają praktycznie na całe życie.

Warto wiedzieć: Terapie chelatowe prowadzone z powodów innych niż miażdżyca nie wymagają zazwyczaj aż tylu zabiegów. W ich przypadku możliwe jest przeprowadzenie nawet jedynie 3 przetoczeń kroplowych. O liczbie zabiegów decyduje lekarz prowadzący.

Efekty uboczne chelatacji

Opisywana metoda terapeutyczna powoduje mniej efektów ubocznych niż stosowanie na przykład aspiryny. Kroplówki z kwasem wersenowym mogą w najgorszym wypadku spowodować brak zauważalnych rezultatów podjętej terapii chelatowej. Natomiast nawet jeśli nie dojdzie do oczekiwanego efektu, to nastąpi ogólne fizyczne wzmocnienie, a także inne, dodatkowe zmiany – takie jak na przykład wzmocnienie włosów. Między innymi z tego powodu chelatacja stosowana jest również wśród tych pacjentów, u których nie pojawiają się konkretne dolegliwości zdrowotne. Wykorzystanie cheletacji służy także profilaktyce. Dzięki niej możliwe jest rozpuszczenie zaczątków miażdżycy, zatrzymanie procesów degeneracyjnych, a nawet ograniczenie ryzyka zachorowania na nowotwory.Źródła:

[1] Chelation in metal intoxication | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20717537/

[2] The effect of an EDTA-based chelation regimen on patients with diabetes mellitus and prior myocardial infarction in the Trial to Assess Chelation Therapy (TACT) | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24254885/

[3] EDTA chelation therapy alone and in combination with oral high-dose multivitamins and minerals for coronary disease: The factorial group results of the Trial to Assess Chelation Therapy | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24952858/

[4] Chelation therapy and cardiovascular disease: connecting scientific silos to benefit cardiac patients | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25106084/

[5] Chelation in metal intoxication–Principles and paradigms | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25457281/

[6] Chelation therapy in cardiovascular disease: an update | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28597699/

[7] EDTA Chelation Therapy for the Treatment of Neurotoxicity | PubMed https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30813622/