Onkopierwiastki pod lupą: Jak selen, arsen i ołów wpływają na raka? Naukowe dowody z badań prof. Lubińskiego.
Strategia Onkopakietu, którą oferujemy naszym pacjentom, nie wzięła się znikąd. Jest ona bezpośrednim rezultatem wieloletnich badań naukowych prowadzonych przez zespół pod kierownictwem prof. Jana Lubińskiego. U jej podstaw leży rewolucyjna hipoteza naukowa: stężenia określonych pierwiastków we krwi – nazywanych „onkopierwiastkami” – nie są jedynie przypadkowym parametrem, ale stanowią predykcyjny biomarker ryzyka rozwoju nowotworów oraz wskaźnik prognostyczny dla przeżycia pacjentów onkologicznych.
Wiarygodność tej strategii opiera się na twardych dowodach. Przyjrzyjmy się, co konkretne badania naukowe zespołu prof. Lubińskiego mówią nam o wpływie trzech kluczowych onkopierwiastków na ryzyko i rokowania w chorobach nowotworowych.
Onkopierwiastek ochronny: Selen (Se)
Selen pełni w organizmie funkcję ochronną, jest niezbędnym składnikiem enzymów antyoksydacyjnych (selenoprotein), wspiera układ odpornościowy i chroni DNA przed uszkodzeniami. Badania zespołu prof. Lubińskiego wykazały, jak krytyczny jest jego optymalny poziom dla rokowania pacjentów.
- Rak piersi a przeżywalność: W badaniu analizującym 10-letnią przeżywalność pacjentek z rakiem piersi potwierdzono, że niski poziom selenu w surowicy (definiowany jako poniżej 76.8 µg/L) w momencie diagnozy wiązał się ze zwiększonym ryzykiem zgonu. Różnica była drastyczna: 10-letnia przeżywalność dla kobiet w najniższym kwartylu stężenia selenu wynosiła zaledwie 65,1%, podczas gdy dla kobiet w kwartylu najwyższym było to aż 86,7%6.
- Czerniak a przeżywalność: Podobne, niepokojące wnioski wyciągnięto z badania pacjentów z czerniakiem. Wykazano, że niski poziom selenu w surowicy (poniżej 76.44 µg/L) był jednoznacznie powiązany z wyższą śmiertelnością i gorszym rokowaniem w obserwacji 10-letniej.
Onkopierwiastek Toksyczny: Arsen (As)
Arsen jest uznanym przez Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem (IARC) kancerogenem, który indukuje stres oksydacyjny i uszkadza DNA. Badania zespołu prof. Lubińskiego skupiły się na jego wpływie na grupy wysokiego ryzyka, w tym nosicielki mutacji BRCA1.
- Ryzyko raka piersi u nosicielek BRCA1: Badanie jednoznacznie wykazało, że stężenie arsenu jest istotnym czynnikiem ryzyka w tej grupie. Kobiety z mutacją BRCA1, u których poziom arsenu we krwi przekraczał medianę (ustaloną na 0.85 µg/L), miały znaczący, ponad 2-krotny (HR = 2.05) wzrost ryzyka rozwoju raka piersi w porównaniu do kobiet z niższym stężeniem tego metalu.
Onkopierwiastek Toksyczny: Ołów (Pb)
Ołów to kolejny toksyczny metal ciężki, który zaburza aktywność kluczowych enzymów i negatywnie wpływa na układ odpornościowy. Jego wpływ na ryzyko nowotworowe również został potwierdzony w badaniach nad populacją wysokiego ryzyka.
- Ryzyko raka jajnika u nosicielek BRCA1: W badaniu kohortowym nosicielek mutacji BRCA1 wykazano, że podwyższony poziom ołowiu we krwi (zdefiniowany jako >13.6 µg/L) był powiązany ze znacząco zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka jajnika (HR = 3.33 w analizie jednoczynnikowej).
Wnioski: Od badań do praktyki (Onkopakiet)
Powyższe przykłady to tylko część dowodów naukowych, które udowodniły, że „onkopierwiastki” są kluczowymi, mierzalnymi i, co najważniejsze, modyfikowalnymi czynnikami ryzyka. To właśnie te wieloletnie badania prowadzone przez zespół prof. Lubińskiego pozwoliły na ustalenie precyzyjnych „okien optymalnego stężenia”, które są chronione patentami.
Dlatego strategia Onkopakietu nie jest przypadkowym pomiarem. Jest to narzędzie, które pozwala przełożyć twardą wiedzę naukową na spersonalizowany plan profilaktyczny dla pacjenta. Identyfikacja odchyleń od optymalnych norm pozwala na wdrożenie konkretnych interwencji, takich jak modyfikacja diety, celowana suplementacja czy detoksykacja, dając pacjentowi realną kontrolę nad swoim zdrowiem.